ای شـهر دوده ای نـوآر!
ای ظلــمات پر چـــراغ!
چقدر شلوغی های مزاحم ت،
راه بـــندان های گره خورده ت،
چــراغ های قــرمز طـــولانی ت،
را،
دوست دارم.
خواندن های بی اثرت،
راندن های بی هدف ت،
دیــــدن هـــای بـی ثمرت،
را،
دوست دارم.
زخــمه هــای بر دل ت،
شــکوه هــای در دل ت،
هجمــه هــای بر دل ت،
را،
دوست دارم.
ای شهر کثیف،
ای واهه ی سخیف،
با دست و پاهای استخوانی زمخت...
آن گاه که قرارعاشقانه ای* را،
بر هم می ریزی؛
آن روز که دو سینه مشتاق را،
در حسرت دیداری،
تنگ می کنی؛
آن زمـان که دو لـب گــرم را،
از بوسه های آتشین،
محروم میسازی؛
آن عصر که دو دلداده شیدا را،
با چشمانی خیس، از یکدیگر
جـدایشان گرداندی؛
تـــــــو را،
برای همه اینها،
دوست ت دارم؛
دوووووووووووو...ست ت دارم...!
تنها از آن روی که،
شاید،
:
دو نگاه خیس،
گره نخورد؛
دو سینه گرم،
مماس نشود؛
شراره های دو کام،
شیرآبه عسل نشود؛
و
ای کاش
:
عصری نرسد،
کآن دو دلداده شیدا،
بـــــه جـــــــدایی بروند...
پ . ن:
1- دقیقا منظور همان واژه Dating فرنگی هاست.
2- حک و اصلاح و قلمی کردن شعر در سر بوطیقای افلاطون آنگاه که دکتر شهین اعوانی درس گوید، وه چه...
3- این پست به خواست یک عزیز نوشته شده، البته مخاطب ش خاص نیست (برای کسی سوءتفاهم نشه!!!).
4- و ای کاش نرسد...
جیهانی دیگه از دست رفت ؛ پایتخت ذوبش کرد!
پاسخحذف:-)
(-:
عجب! کاش از بیلبوردهاش هم حرفی میزدی!
بعضی از اینها انصافا خیلی معمولی اند. به خدا.
پاسخحذفبعلاوه، عکاس چهار تا شات جهت دار گذاشته است جلوی شما تا نتیجه گیری کنید. مطمئنید که اگر کل شات ها را ببینید، باز هم همین نتیجه گیری را خواهید داشت؟ این از نکته های مهم و بنیادین رسانه است.
@خانم کمالی:
پاسخحذفما خیلی وقت ه از دست رفته بودیم، شما تازه مطلع شدین!
;)
@معماریان:
ممنون که جواب کامنت وبلاگ ت رو میدی!
دوست عزیز من شما اول یه ترم رسانه پاس کن بعد نظریه های بنیادین اونو به خورد ما بده(از یاد نبرید که راه شما رو ما 3 سال پیش یه بار رفتیم ها!!!)
و البته من با حسن ظن تمام یک بار دیگه اون شات ها رو دیدم، همان نتیجه حاصل شد، حتی با توجه به نوع استایل های اون آدم ها یقینی تر شد برام!
تهران
پاسخحذفاین محله خرابه های عمود
آن طرف از مصیبت آباد است
آی تهران ،تناور غمگین
پس کجای تو بهجت آباد است ؟
شهر چندان که رو به بالا رفت
کوچه های اصالتش گم شد
آن فرشته، موکل تهران
پی انسان گرفت و مردم شد
ری،پدر ،جد باستانی تو
خانه در خانه می رود از یاد
من امیدم به انقراض شماست
آی سلول های نو بنیاد
در شمال و جنوب شرق و غرب
گاه باران کرفته ای یکدست
شش جهت جای زیستن باشد
موسم یکدلی ولی عصر است
خواب :"دیدم جهان کودک تو
کودکانه است جای کودک نیست
هرکسی با عروسکی سرگرم
سهم کودک ولی عروسک نیست
در تب شهر عاشق و فارغ
تن به عقل معاش می دادند
برج های بلند دربندت
آسمان را خراش می دادند"
کاش تنها تناور غمگین
به دماوند تکیه می دادی
تا ببینیم آرزویت را
سر هر کوچه برج آزادی
پیر تنها تناور گریان
چشم های تو یوسف آبادند
از دو سو جای اشک های تو
چشمه هایش به راه افتادند
زندگی هم ادامه ی مرگ است
با شمایم جدید های جدا
برج میلادتان مبارک باد
هرچه خاک سفید عمر شما
من به دیروز امیدوارترم
تا به فردا اگر نمی پایم
پس به دروازه های خود برگرد
از همین راه شهر زیبایم